مقصد تویی، آنچه مسیر مینامم جای خالی توست.
مقصودی ندارم؛ از ناپیدایی انتهای مسیر است که همچنان گام برمیدارم.
من نوشتههایم را مثل نورافکنی در شب در دست گرفتهام تا راهم را بجویم. آنچه دیده میشود نور است، خودم در تاریکی پنهانم.
