مایلم حفرهی درونم که همهی نداشتههایم را در خود جا داده پر کنم. تنبلیام از وسعت حفره است، از ناتوانی در پر کردنش.
مایلم حفرهی درونم که همهی نداشتههایم را در خود جا داده پر کنم. تنبلیام از وسعت حفره است، از ناتوانی در پر کردنش.
بیهودگی غم انگیز است، تکرار بیهودگی وحشتناک. و چه احساسی ویرانگرتر از ترس! غم گاه میتواند تعالی بخشد اما ترس فقط ویرانت میکند.