چند کابوس رایج: سقوط از ارتفاع، بی اختیار رفتن به مکانی زشت و هراس‌انگیز، از دست دادن توانایی تحرک و تکلم، حمله جانوران وحشی. در همه یک نقطه مشترک هست: رنج تحمیلی و نداشتن اختیار و اراده برای گریز یا مقابله.
پس پیش‌بینی ناپذیری حوادث، وقوع حوادث بی دخالت اراده‌ی فردی، بی‌اختیاری و از دست دادن توان و اراده‌ی احتراز از رنج کابوس بزرگ بشر است!
ترسی که تحت عنوان ترایپوفوبیا طبقه بندی شده را اینطور می‌توان توصیف کرد: ترس از اضمحلال از درون بی آنکه توانایی تصرف و دخالت در پیشروی آن را داشته و یا حتی روند فساد و تجزیه را بتوانیم رویت کنیم. آنها مبتلایند که رنجی تحمیل شده و دردی ناخواسته و بی دخالت اراده را تجربه کرده‌اند. با این حساب همه به نوعی مبتلاییم چون همه می‌دانیم که در حال تعفن و تجزیه هستیم و اراده‌ای برای توقفش هم نداریم.
